Eten, feestjes en kapotte kleding

Hallo allemaal! Het is alweer een tijdje geleden, dus ik moet even heel hard gaan nadenken wat ik ook alweer allemaal heb meegemaakt.

Wat ik wel weet, is dat ik was vergeten te vertellen dat Eileen, Matthijs, Jill en ik naar de bioscoop zijn geweest. Bij de Hermitage Mall, een groot winkelcentrum in Paramaribo, zit blijkbaar een bioscoop. Verder heb je bij de Hermitage Mall verschillende winkels, waaronder een Mango. Ik heb nog geen tijd/zin gehad om hier overdag naartoe te gaan en te gaan winkelen, maar dit ga ik zeker nog doen! We besloten om naar de film 'Kingsman: The Golden Circle' te gaan. Een kaartje kost 27,50 SRD wat omgerekend 3,15 euro is, geen geld dus. Voor dezelfde prijs kon je ook een drankje + een medium zak popcorn kopen, waarbij je kon kiezen uit salt of caramel. (super lekker) En medium, is hier geen medium zoals in Nederland. De volgende keer ga ik dus zeker voor een small, want ik had nog niet eens de halve zak opgegeten. Voordat we naar de bioscoop gingen zijn we ook met z'n allen bij Sarinah gaan eten, een super lekker Indonesisch restaurant waar je zeker moet gaan eten als je in Paramaribo bent. Al met al, een leuke avond!

Verder baal ik enorm van onze wasmachine. Je kleding wordt hier sowieso niet heel schoon na het wassen. Je wast hier namelijk met koud water, waardoor vlekken etc. er lastig uit gaan. Nu blijkt ook nog eens dat onze wasmachine vlekken geeft, dus je gooit er een schoon wit shirt in wat je even wil wassen omdat je die al 2 dagen aan hebt gehad, en het komt er met 5 bruine vlekken uit. Heeeel vervelend, want zo houd ik natuurlijk geen kleding meer over. Even handwassen en ze zijn er weer uit, maar voor dit dubbele werk heb ik niet altijd tijd. Ook zat laatst mijn nieuwe witte korte broek in de was, welke er helemaal verscheurd weer uit kwam. De hele naad was gewoon losgerukt. Deze kan ik dus helaas niet meer aan. Net zoals onze waszakjes gescheurd zijn en we dus bepaalde dingen in een kussensloop moeten wassen. Ook hebben we wat problemen met de elektriciteit. Zo is in ons deel van het huis al 3 keer de stroom uitgevallen, en wanneer de stroom hier uitvalt betekent dat ook dat er geen water meer is omdat dit hier in verbinding staat met elkaar. Maar goed, een lichtpuntje, binnenkort komt de monteur voor zowel de stroom als de wasmachine dus laten we hopen dat dit dan niet meer voor komt!

Nou, we zijn die zaterdag dus ook naar Parbo Night gegaan. Dit is een groot festival in het district Nickerie, wat ongeveer 4 uur heen en 4 uur terug is met de auto/bus. We gingen met de bus en waren met een gezellige groep en hadden chille muziek waarbij we lekker konden meezingen, dus de tijd vloog voorbij. Tijdens dit festival draaide alles om 'Parbo', hét biermerk van Suriname. Je kreeg dus alleen maar Parbo bier, Parbo radler en Parbo chiller. Chiller is een super lekker en verfrissend Parbo biertje met toevoeging van Markoesa (passievrucht) en Lemmetje (kleine versie van een limoen), twee typisch Surinaamse vruchten. Ook kon je tijdens deze avond je radler blikken inleveren en hier kreeg je dan leuke souveniers voor. Zo kreeg je bijvoorbeeld voor 5 lege radlerblikken een emmer of pet en voor 25 blikken kon je een hangmat uitzoeken (die ze niet meer hadden, maar het idee was leuk). Marten en Eileen hadden er dus een sport van gemaakt om deze radlerblikken te verzamelen, waardoor we dus 3 emmers, een paraplu en een pet hadden verzameld. Geen idee waarom, maar Jill en Eileen besloten om deze emmers op hun hoofd te zetten en ik hield het mooi bij mijn petje. En ja, wat denk je, ie-de-reen op dit festival keek ons aan met onze pet/emmers. Logisch, want we zijn al blank en dan hebben er ook nog 2 een emmer op hun hoofd. Gelukkig vond iedereen het heel grappig en konden ze met (en om) ons lachen.

Voordat we naar het festival gingen sloten we aan bij de groep die op vrijdag al naar Nickerie was gegaan. We kwamen op onze slaapplek uit, waar we konden kiezen uit het slapen in een hangmat, tent of een zaal met airco. Jill en ik besloten om voor een tent te gaan, maar deze tent was eigenlijk maar gemaakt voor 1 persoon dus dit was veeeeeel te klein. Ook kwamen we aan op het grasveld waar de tenten stonden, en daar zaten enorm veel grote kikkers. En dit waren geen normale, kleine kikkertjes. Nee dit waren enorm dikke padden. Maar het ergste komt nog: onze tenten stonden open vanwege de frisse lucht, met als gevolg dat we een voor een al die kikkers in onze tent zagen springen. Nou ik begon dus te gillen, waarna Etto (een gids van tourbox) deze kikkers even uit onze tent kwam halen. Toch besloot ik om na het festival me mooi met matras en al te verplaatsen naar de zaal met airco, want die kleine tent was qua warmte echt niet te doen. Ook bleek opeens dat we sliepen op onze stageplaats in Nickerie, waar we één keer in de twee weken naartoe gaan om cliënten uit dit district te behandelen. Super toevallig en ik kwam hier ook na 4 uur op deze plek te zijn pas achter dat dit onze stageplek was.

Vorige week zijn we weer volop begonnen aan onze stage, want de cliëntvrije weken zijn voorbij. Ook is nu de vakantie in Suriname voorbij, waardoor veel kinderen weer naar de praktijk komen en we dus een drukke periode tegemoet gaan! Dit wil natuurlijk niet zeggen dat we geen tijd hebben om leuke dingen te doen, maar we zullen wel meer tijd vrij moeten houden voor onze stageopdrachten. Toch ben ik vorige week nog even met Eileen de stad in gegaan. We hadden namelijk het geniale idee om zelf bandana's te maken van stof, aangezien de echte bandana's van 'Talking Prints' 7,50 euro kosten. Daarom gingen we naar de Jeruzalem Bazaar, een paradijs aan stoffen en hangmatten. Hier kochten we twee verschillende soorten stof, welke we uiteindelijk thuis zelf hebben geknipt tot een bandana. 1 meter stof kost hier namelijk maar 16 SRD, wat natuurlijk een heel verschil is ten opzichte van een 'echte' bandana van Talking Prints. Je ziet totaal geen verschil ook, dus dat was ook wel mooi. Ook heb ik hier eindelijk mijn eigen mooie tweepersoons hangmat gekocht. Deze ga ik natuurlijk mee naar huis nemen!

Zaterdag hadden we nog feestje bij de Henckies, dit is een ander huis van Stagehuisvesting Suriname, op de Henck Arronstraat. Voorafgaand hadden we nog een partybus, waarna we doorgingen naar dit feest. Emma, een andere stagiaire, war namelijk jarig en die had een feestje georganiseerd. Heel gezellig, maar warm, poeeeeeh. Daarom besloten Marten en ik om rond 01.00 nog snel naar huis te lopen en ons om te kleden. De Henck Arronstraat is namelijk een verlengde van de Kwattaweg, vandaar dat we dit gewoon konden lopen. Normaal doen we dit dus niet, 's avonds over straat lopen, maar deze afstand was wel te doen. Hierna zijn Jill, Marten en ik nog met Etto naar de waterkant gereden en hebben we daar saté gegeten, waarna we de rest van de avond bij Tequila zijn gebleven.

Verder zijn we nog bij Souposo gaan eten en zijn we een andere dag naar de Pizzahut gegaan. En hier in Suriname verkopen ze bij de Pizzahut de pizza met een 'cheesy bites' rand. Helaas krijg je deze rand alleen bij een L pizza, welke dus enorm groot was. Normaal gesproken bestel je zo'n pizza met 2 of 3 personen zodat je kan delen, maar wij besloten om ieder een eigen pizza te bestellen. Gewoon, omdat we die rand MOESTEN proberen. Natuurlijk kregen we deze niet op, maar dat betekende dat we voor de dag erna nog pizza over hadden. Het was wel lekker, maar ik weet niet of ik nog een keer zo'n bom ga eten.

Ook was het afgelopen dinsdag 'de dag van de Marrons.' Oftewel, een vrije dag! Op stage kregen we wat dingen te horen over deze bevolkingsgroep. Blijkbaar hebben de Marrons een bepaalde gewoonte, of hoe je dit mag noemen. Allereerst maken ze het vlees klaar, dus snijden het in stukken. Dan gaan ze het begraven en na een bepaalde tijd gaan ze het weer opgraven, bakken en opeten. Raar toch? Hier had ik dus nog nooit van gehoord dat mensen dit deden. Nou, weer wat geleerd.....
Op deze dag was er een feest in de Palmentuin, maar toen wij daar aankwamen was het leukste deel van het feest al afgelopen. We moesten namelijk hard werken aan stage, dus vandaar dat we pas later naar de Palmentuin konden gaan. Daar aangekomen was er een man een verhaal aan het vertellen over de slavernij. Eileen, Marten, Jill en ik voelden ons op de een of andere manier ergens aangesproken, vooral omdat het woord 'Bakra' wat 'Blanke of Nederlander' betekent vaak geschreeuwd werd tijdens het verhaal en we de enige Nederlanders op dat moment waren tussen een hele groep Surinamers. Ook was Marten op deze dag jarig en zijn we gezellig gaan eten bij Zus & Zo.

Trouwens, volgende week gaan Jill en ik de Facebookpagina van Fontys Study Abroad beheren. In deze week gaan wij vertellen wat wij meemaken hier in Suriname, zowel op het gebied van onze stage als over het leven in Suriname. Dus als je dit leuk lijkt om dit volgende week te volgen, dan moet je deze pagina even liken: https://www.facebook.com/FontysStudyAbroad/

Tot snel!